Αλήθεια, σε ποιον ανήκει το password του facebook σου;

Θα αρχίσω με ερωτήσεις: Αν σου ζητήσει η σχέση σου, ας υποθέσουμε πως έχεις μια, τα στοιχεία για να μπει στο facebook σου να το ψάξει, τα δίνεις; Αν δεν τα δώσεις τι σημαίνει για το άλλο άτομο; Και πάλι, αν τα δώσεις για να μπει και μετά εσύ αλλάξεις κωδικούς, σε τι μεταφράζεται; Πού τελειώνει η περιέργεια και πού αρχίζει ο έλεγχος; Πού τελειώνει το προσωπικό απόρρητο και πού αρχίζει η παρεμβολή τρίτων;

Έχω παρατηρήσει πολλά ζευγαράκια να πλακώνονται γιατί ο ένας έψαξε το κινητό του άλλου, ή γιατί ο ένας δεν έδωσε πρόσβαση στο κινητό του δεύτερου. Αυτή η αγανακτισμένη ανάγκη για έλεγχο/περιέργεια έχει μεταφερθεί και στα social media και ιδιαίτερα στο facebook.

Μια φίλη με βρήκε τις προάλλες αναστατωμένη, με μάτια βουρκωμένα, φωνή που τρεμοέπαιζε, μύτη που έτρεχε εξαιτίας των δακρίων, χλωμή, έτοιμη να καταρρεύσει, μαζεμένη σαν να ήθελε κάποιος να την τραβήξει απ’τα χέρια και τα πόδια, να τις δώσει και δύο χαστούκια να συνέλθει. Η αιτία της κατάστασής της ήταν ένας τσακωμός, πάντα με το φίλο της, για το πιο συνηθισμένο πράγμα τελευταία. Το facebook.

Σίγουρα και εσείς έχετε ακούσει, δει, ή ζήσει παρόμοια περιστατικά. Το facebook δεν αναιρεί ούτε καταρρίπτει τα όρια της προσωπικής ελευθερίας ή της ιδιωτικότητας, we have to deal with it. Αν τα έχει καταρρίψει μάλλον αυτό ήταν στο χέρι σας και δεν το προστατεύσατε. Κάποια όρια πάντα πρέπει να τα υπάρχουν ακόμα και αν αυτά αφορούν το αγαπημένο σας έτερον ήμισυ. Γιατί αλλιώς, πια δεν είσαι εσύ στη σχέση. Είσαι κάποιος άλλος. Έχεις αλλοιωθεί. Είσαι μια μίξη από διαφορετικούς εαυτούς. Και υποτίθεται πως επιλέχτηκες γιατί «είσαι εσύ». Όχι;

Να σημειώσω πως δεν αναφέρομαι στην ανταλλαγή κωδικών όπως την ανταλλαγή που κάνουν μεταξύ τους πολλές φορές οι φίλοι. Αναφέρομαι στην απαίτηση για ανταλλαγή ή πρόσβαση σε λογαριασμούς με αιτία την ανασφάλεια, μετάφραση τον έλεγχο και αποτέλεσμα την προσωπική, κτητική, εγκεφαλική ικανοποίηση. Τις περισσότερες φορές το δεύτερο άτομο μεταφράζει την απόγνωση αυτή σε έκφραση αγάπης, μειώνει τις αντιστάσεις που έχει ως αυτόνομο-ανεξάρτητο άτομο, δίνει πρόσβαση και στη συνέχεια για κάθε κίνηση εξηγείται, απολογείται, δικάζεται, πιέζεται, τρελαίνεται, αναφέρεται κ.ο.κ. πράγμα το οποίο θεωρώ προσωπικά λάθος.

«Γιατί να τα ζητήσει τα στοιχεία σου;». Χωρίς να είμαι ψυχολόγος, και με βασική προϋπόθεση πως είσαι όσο εντάξει όσο λες ότι είσαι στη σχέση σου, τότε, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ζητήσει ούτε τα στοιχεία σου, ούτε το κινητό σου, ούτε γιατί έγραψες αυτό, ούτε γιατί σου είπαν εκείνο, ποιον έκανες add, είδα αυτό το like, κάνε delete εκείνο το comment και λοιπές λεπτομέρειες τις οποίες δεν μπορώ να χαρακτηρίσω με περίεργα γαλλικά γιατί μετά την έβαψα.

Αφενός όταν κάποιος ζητάει στοιχεία σημαίνει κάτι για τον ίδιο - και αυτό το λέω χωρίς να ξέρω πως έχει πλαστεί το μυαλό του ή γιατί συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο. Αφετέρου, η ανασφάλεια φαίνεται να κάθεται πρώτο τραπέζι πίστα (δεν τη βλέπετε;) και ελπίζω να μη δημιουργήθηκε από εσάς. Αν φταίτε, λύστε το.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση είτε online είτε offline το καλύτερο είναι να βρείτε, να ορίσετε και να διατηρήσετε από κοινού τις ισορροπίες.